سبد خرید شما خالی است
در روزگاری که موفقیت دیگران هر لحظه در صفحه گوشی ما پدیدار میشود، مقایسه خود با دیگران به یک امر روزمره تبدیل شده است و دانشجویان بیش از هر گروه دیگری در معرض این مقایسهها هستند، از رتبهها و نمرات گرفته تا فعالیتهای جانبی، مقالات علمی و حتی سبک زندگی. ما در این مقاله تصمیم گرفتیم تا به بررسی این مقایسهها و تاثیر آنها بر ذهن، انگیزه و مسیر رشد بپردازیم و ببینیم که آیا آنها واقعا مفیدند یا فقط ما را از مسیر اصلیمان منحرف میکنند؟
مقایسه کردن معمولا رفتاری است که از دوران کودکی و توسط مقایسه کودک با سایرین به وسیله والدین شکل میگیرد. روانشناسان معتقدند که انسانها برای درک جایگاه خود در اجتماع، به مقایسه اجتماعی روی میآورند. این رفتار در برخی موارد میتواند انگیزه بخش باشد، اما اگر به شکل افراطی و ناسالم انجام شود، به مانعی جدی در مسیر رشد فردی تبدیل میشود.
مقایسه سالم: به مقایسهای گفته میشود که در آن فرد از موفقیت دیگران الهام بگیرد و برای رشد خود تلاش کند.
مقایسه ناسالم: به مقایسهای گفته میشود که در آن فرد با توجه به موفقیت دیگران در خود احساس بی ارزشی، حسادت یا ناامیدی پیدا کند و مسیر خود را زیر سوال ببرد.
دانشگاه و فضای آکادمیک یک محیط رقابتی است که دانشجویان در آن دائما با یکدیگر مقایسه میشوند.
این مقایسهها معمولا به جای دادن انگیزه و ایجاد رشد در دانشجو اضطراب و حس عقب ماندگی ایجاد میکنند. بسیاری از دانشجویان احساس میکنند که چون مثل سایر دانشجویان موفق نیستند پس به اندازه کافی خوب نیستند.
هر فرد با مجموعهای خاص از تجربیات، شرایط خانوادگی، استعدادها، اهداف و روحیات وارد مسیر زندگی میشود. این مسیر نمیتواند با مسیر دیگری مقایسه شود، چون اساسا متفاوت است.
آیا دانشجوی B از دانشجوی A عقب مانده است یا صرفا مسیرش با او متفاوت است؟
مقایسه ناسالم میتواند پیامدهای جدیای با خود به همراه داشته باشد:
محیط اطراف ما تاثیر زیادی در شکل گیری ذهنیت مقایسه گر دارد. اساتید، دوستان، خانواده و جامعه میتوانند ناخواسته ما را به سمت مقایسه سوق دهند. مثلا وقتی والدین موفقیتهای دیگران را به رخ ما میکشند یا استادان فقط از دانشجویان ممتاز تعریف مینمایند، ذهن ما به جای تمرکز بر روی رشد فردی، به سمت رقابت ناسالم میرود.
راهکار: ایجاد محیطی حمایتی و غیر رقابتی در انجمنهای دانشجویی، گروههای درسی و حتی فضای مجازی میتواند به کاهش این فشار کمک کند. تشویق به همکاری به جای رقابت، از کلیدهای رهایی از مقایسه است.
گاهی افراد موفق میتوانند الهام بخش هم باشند. دیدن تلاشها، شکستها و موفقیتهای افراد موفق میتواند ما را به حرکت وادارد. اما تفاوت مهمی بین «الهام گرفتن» و «مقایسه کردن» وجود دارد، الهام گرفتن به معنای یاد گرفتن از دیگران بدون اینکه ارزش خود را زیر سوال ببریم است. مقایسه کردن یعنی موفقیت دیگران را معیار سنجش خودمان قرار دهیم و به خودمان احساس ناکافی بودن بدهیم. مثال: اگر دوست شما در آزمون رتبه خوبی آورده، به جای اینکه به خود بگویید «من عقب افتادهام»، میتوانید بگویید «چه خوب، من هم میتوانم با برنامه ریزی بهتر پیشرفت کنم.»
قدرت پذیرش مسیر شخصی
پذیرش این مساله که مسیر تو با دیگران فرق دارد به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد. این پذیرش باعث میشود:
پذیرش مسیر شخصی یعنی بپذیرید که موفقیت شما ممکن است با تاخیر، با شیوهای متفاوت یا در حوزهای دیگر اتفاق بیفتد و این کاملا طبیعی است.
برای خارج شدن از دام مقایسه، میتوانید تمرینهای ذهنی زیر را انجام دهید:
در روزگار ما، «منحصر به فرد بودن» یک ارزش است. مسیر شما، با تمام فراز و نشیبهایش، برند شخصی شماست و شما میتوانید مسیرتان را به گونهای بسازید که نه تنها به موفقیت برسید، بلکه برای دیگران هم الهام بخش باشید. چند جمله انگیزشی برای یادآوری:
مقایسه کردن شاید امری طبیعی به نظر برسد اما در صورتی که به شکل افراطی دربیاید، میتواند مانعی جدی در مسیر رشد و موفقیت باشد. مسیر هر فرد منحصر به فرد است، با زمان بندی، اهداف و چالشهای خاص خودش. به جای نگاه کردن به مسیر دیگران، روی خودتان تمرکز کنید، مسیرتان را بشناسید و با افتخار در آن قدم بردارید. شما میتوانید بدون نیاز به تایید یا تقلید از دیگران مسیر خودتان را بسازید.